Vrijdag 7 maart zijn we terug naar Dagabon gegaan om inkopen te doen. Kelvin was thuis gebleven om verder te werken aan zijn eindwerk. Het was weer even druk als vorige keer!
We hadden allemaal zin in een ijsje, maar de winkel was een eind van de grens (waar we op dat moment waren) en daarom huurde Jeannine taxi's (brommers) in. Het was wel een leuke ervaring om met de brommer tussen al die drukte te glippen!

De UN neemt geen risico's en is dus goed voorzien...

Karretje volgeladen!

Op de terugweg naar het centrum: ook Haïti heeft bier!

Donderdag 6 maart hebben we de gemeenteschool van Akil Samdi bezocht. Het eerste wat me opviel toen we aan de school kwamen, was het lawaai. De klassen horen elkaar, omdat de deuren openstaan (voor de warmte...) en ze lezen al roepend in hun boek. Toen we een klas binnenkwamen, schrokken we allemaal: er zitten soms 4 kinderen op één bank, er zijn heel weinig leerlingen die een boek hebben, de klas is heel primitief (geen decoratie, slecht bord om op te schrijven) ...
Toen we terug naar het centrum Ti Soley Leve gingen, begonnen we (Kelvin, Anneleen en ik) aan het project 'dépot'. We maakten kratten van dozen om flessen in te steken en daarna hebben we ze geverfd. Volgende week moeten de coachen allerlei opdrachten verzinnen voor de lagere school. We proberen hen zo zelfstandig mogelijk te laten werken. Daar gaan ze veel meer uit leren, dan dat we zelf al de ideeën geven!
Ook hebben we onze mascotte (de uil) in de plaaster gelegd, omdat zijn pootje gebroken is.
Daarna zijn we nog even een kijkje gaan nemen naar het voetbalveld.
Onze avondactiviteit was de jongen een bezoek brengen om zijn medicatie te geven. Dit was wel een eindje gaan met de kinderen, maar door liedjes te zingen werd het voor hen ook aangenaam!

De school in Akil Samdi.
Jeannine heeft een discussie met de directeur.



Ons project 'dépot'

het voetbalplein


Woensdag 5 maart kregen we opnieuw de kans om aan onze blog te werken, maar we kregen een bijkomende taak: babysitten op twee schattige baby's! De baby's in Haïti zijn het gewoon om altijd gepakt te worden. Als we ze even alleen op bed legden, begonnen ze direct te wenen...
s'Avonds deden we nog even verder met de medicatie, zodat dit helemaal afgewerkt was.
Daarna ben ik met Anneleen eens op kikkerjacht geweest, omdat zij elke avond een groot concert geven! En ja hoor, we zagen ze!

De kleine Ronaldo en ik.

Een spin tussen de medicamenten.

Eén van de kikkers die we zagen in het zwembad.

Dinsdag 4 Maart hebben we kennis gemaakt met de coachen: John, Remie, Camille en Pudem.
Daarna mochten we werken aan onze blog en hielpen we Karen om de vervallen medicijnen veilig op te bergen.
In de namiddag bezochten we het kleine weesje Ronaldo. Het is echt een mooie baby en hij is altijd goed gezind!

We zijn ook even bij de buren van Ronaldo gaan kijken hoe ze casave-brood maken. We hebben alleen gezien hoe ze de maniokwortel samen met zout plat stampen en daarna zeven. Het bakken van het brood hebben we spijtig genoeg niet gezien, omdat we de auto moesten gaan afwassen in de rivier.
Om de avond goed af te sluiten, heb ik met Karen nog naar een dvd gekeken.

Ginelle en Carmelle met baby Ronaldo.

Mama met haar verlegen kind. Het is duidelijk dat het kind een navelbreuk heeft.

Man die de maniok plat stampt.

Plaat waar het casave-brood wordt op gebakken.

Kelvin en Karen die de jeep afspoelen.